#2 Üçleme

Uzun süredir mutlu olmak istiyordum, ama böyle kahkahalar içerisinde bir mutlu olma bu hayal ettiğim. Kendimi kaybedeyim ve etrafımda ne olup bittiğini, nasıl göründüğümü önemsemek aklıma bile gelmesin. Sanırım bu kadar uzun bir süre yoksunluğunu çektiğimden buna sonunda sahip olduğumu görmek daha da kolay. Tamam çok uzun sürmedi, belki kafamı yastığıma koyana kadar beni idare etti ama sonunda artık kendimi mutlu olabilen biri addediyorum. Ve sanırım bunu kendi kendime elde etmedim, olan şey yeni bir şeyler yaşamak ve hayatıma yeni insanlar almanın heyecanı. Mutluluk da artık benim için bununla eşdeğer.

 Bu durum aklıma Viktor Frankl'ın bir teorisini getiriyor. Frankl'a göre yaşamın anlamı üç yolla elde edilebilir: 

1-yaratmanın gücünü keşfedip dünyaya yeni eserler vererek,

 2-en zor durumlarda bile acıya karşı direnç oluşturarak, 

3-başkalarıyla anlamlı ilişki ve etkileşimler kurarak.

 Günlüğüme eklediğim her yeni sayfayla ilki; içinden çıkılamaz durumlardan üzgün ama güçlü bir şekilde sıyrılmaya çalışarak ikincisi için uğraşıyorum. Bu kez galiba sonuncusunu başardım, ya da başardı, ya da başardılar. Mutlu ettikleri için ayrı, üçlemeyi tamamlamamı sağladıkları için onlara ayrı minnet duyuyorum. Ben, artık, sonunda, her zaman değil, 

ama mutluyum.

(Fotoğraf: Ağustos 2021, Balat, İstanbul)